-
1 doprowadzać
impf doprowadzić* * *1. (-dzam, -dzasz); perf - dzić; vt( więźnia) to escort; (gaz, prąd) to supply2. vidoprowadzać do doprowadzać — +gen to lead to, to result in
doprowadzać coś do porządku — to straighten sth out, to put lub set sth right
doprowadzać kogoś do szału lub wściekłości — to drive sb mad
* * *ipf.1. (= przyprowadzać) take, lead; doprowadzać dziecko do szkoły take a child to school; doprowadzić konia do stajni lead the horse to the stable; droga doprowadzi cię do skrzyżowania z autostradą this road will lead you to a crossroads with a highway.2. ( siłą) bring forcibly (along); deliver; doprowadzić kogoś pod eskortą (do więzienia) escort sb (to prison).3. (= powodować coś) lead ( (kogoś) do czegoś (sb) to sth); push ( kogoś do czegoś sb to sth); (do rozstrzygnięcia, sytuacji) bring about ( do czegoś sth); (do kompromisu, przymierza) conclude ( do czegoś sth); make, drive ( kogoś do czegoś sb) (+ adj.); ( o czymś) result ( do czegoś in sth); doprowadzić do równowagi balance; doprowadzić do wrzenia kulin. bring to a boil; doprowadzić kogoś do ostateczności push sb to desperate extremes; doprowadzać kogoś do rozpaczy drive sb to despair; doprowadzić kogoś do ruiny lead sb to ruin, be the ruin of sb; doprowadzić kogoś do szaleństwa drive sb crazy l. mad l. wild, drive sb out of their mind; doprowadzić kogoś do wściekłości drive sb up the wall, make sb furious; doprowadzić kogoś do zguby be sb's undoing; takie zachowanie może doprowadzić do trudnej sytuacji such behavior may bring about a difficult situation.4. (= dostarczać) connect (up) ( do czegoś coś sth to sth); doprowadzić gaz/wodę do budynku connect the building to the gas/water main; doprowadzić prąd do domu wire the house up to the mains.5. (= osiągać cel) bring ( coś do sth to); doprowadzić coś do końca bring sth to an end, bring sth to a close l. conclusion; doprowadzić dom do porządku put the house in order.ipf.work o.s. (up) ( do czegoś into sth); doprowadzić się do rozpaczy work o.s. into despair; doprowadzić się do szału l. wściekłości work o.s. into a rage, get all worked up; doprowadzić się do ruiny ruin o.s., bring about one's own downfall l. ruin.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > doprowadzać
-
2 gubić
глаг.• губить• затерять• лишать• лишаться• недослышать• потерять• проиграть• проигрывать• терять• утерять• утратить* * *1) (np. drogę) сбиваться (напр. с пути)2) (np. liście, włosy) ронять3) (tracić) терять4) (doprowadzać do zguby) губить* * *gubi|ć\gubićony несов. 1. терять;2. (doprowadzać do zguby) губить;● \gubić drogę сбиваться с дороги
* * *gubiony несов.1) теря́ть2) ( doprowadzać do zguby) губи́ть• -
3 gub|ić
impf Ⅰ vt 1. (tracić) to lose [pieniądze, rękawiczki]- gubić tożsamość kulturową/poczucie rzeczywistości przen. to lose one’s cultural identity/sense of reality- gubić pióra/sierść [ptaki, zwierzęta] to shed feathers/hair, to moult- gubić drogę to lose one’s way ⇒ zgubić2. (uciec komuś) to lose [pogoń, goniącego] ⇒ zgubić 3. (doprowadzać do zguby) ludzi gubi nadmierna pewność siebie (people’s) excessive self-confidence leads to disaster- gubi go własna lekkomyślność his problem is carelessness ⇒ zgubićⅡ gubić się 1. (tracić rozeznanie) to get lost- gubić się w lesie to get lost in a forest- gubić się w szczegółach/specjalistycznym słownictwie przen. to get lost in details/specialist terminology ⇒ zgubić się2. (tracić się z oczu) to lose sight of each other ⇒ zgubić się 3. (zapodziewać się) to be lost- rękawiczki często się gubią gloves are easily lost- jakoś gubi się w nas szczerość i spontaniczność przen. somehow we lose our openness and spontaneity ⇒ zgubić się4. (doprowadzać się do zguby) ona gubi się przez własną głupotę her stupidity is her own undoing ⇒ zgubić się■ gubić się domysłach a. przypuszczeniach to be lost in conjecture- gubić krok/rytm/takt to lose the rhythm- gubić myśl a. wątek to lose track of one’s thoughtsThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > gub|ić
-
4 gubić
I. vtII. vr1) ( nie móc znaleźć drogi) człowiek: sich +akk verlaufen, sich +akk verirren2) ( tracić rozeznanie) człowiek: die Übersicht verlieren\gubić się w domysłach sich +akk in Vermutungen ergehen3) ( ginąć) przedmiot: verloren gehen -
5 Verderben
jds \Verderben sein być czyjąś zgubąin sein \Verderben rennen iść na pewną zgubęjdn ins \Verderben stürzen doprowadzać [ perf doprowadzić] kogoś do zguby
См. также в других словарях:
grób — 1. Być, stać nad grobem; chylić się do grobu; być jedną nogą w grobie, na tamtym świecie; wybierać się na tamten świat «być bardzo starym, chorym, bliskim śmierci»: Już był jedną nogą na tamtym świecie, ale siostry uratowały go kroplówkami. E.… … Słownik frazeologiczny
grób — m IV, D. grobu, Ms. grobie; lm M. groby «miejsce, gdzie się chowa zmarłego; zwykle wykopany w ziemi dół, często obmurowany, nad którym wznosi się pagórek, stawia pomnik itp.» Otwarty, świeży grób. Grób rodzinny. Groby królewskie. Groby… … Słownik języka polskiego
gubić — ndk VIa, gubićbię, gubićbisz, gub, gubićbił, gubićbiony 1. «dopuszczać, żeby coś zginęło, tracić coś przez nieuwagę; upuszczać coś bezwiednie» Gubić pieniądze, rękawiczki. ∆ Gubić krok, takt, rytm «maszerując, idąc, tańcząc mylić krok; grać,… … Słownik języka polskiego
